وابستگی به داروهای شیمیایی و مضرات آن، از دغدغه های جدی و رایج میان بیشتر افراد جامعه است. به همین دلیل برخی ترجیح می‌دهند از طب های فشاری، سوزنی و سنتی یا گیاهی کمک بگیرند و با مشاهده آثار مثبت، به دیگران توصیه می کنند از این روش ها برای حل مشکل خود بهره ببرند.
سازمان بهداشت جهانی(WHO) مهم ترین دلیل قانع کننده برای توسعه و ترویج بنیادی طب سنتی را استفاده از روش های قابل قبول، امن و دارای توجیه اقتصادی عنوان می کند. به همین دلیل در سال ۱۹۷۸، بیانیه ای در زمینه طب سنتی منتشر کرد که طی آن طب سنتی را چنین معرفی می کند: طب سنتی، مجموعه تمامی علوم نظری و عملی است که در تشخیص طبی، پیشگیری و درمان بیماری های جسمی، ذهنی یا ناهنجاری های اجتماعی به کار می رود و به صورت گفتاری یا نوشتاری از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است.
طب سنتی با قدمت چند هزار ساله یک مکتب پزشکی کامل است که نگرش کلان و بنیادینی نسبت به بدن و سلامت دارد، به طوری که نسبت به حفظ سلامت و درمان انسان ها به شیوه طبیعی با استفاده از روش‌های ارزان قیمت و کم عارضه عمل می‌کند. پایه داروها در طب سنتی گیاهان، کانی‌ها و مواد طبیعی یا ترکیبی از آنهاست، اما داروها در پزشکی جدید عمدتا شیمیایی هستند.
با کمک این طب، افراد می توانند از ابتلا به بیماری ها پیشگیری کنند. طب سنتی به ما کمک می کند سبک زندگی خود را متناسب با وضعیت اقلیم، سن، مزاج و سایر عوامل موثر تنظیم کنیم. این طب معتقد است چون انسان جزئی از طبیعت است، بنابراین نجوم و روزهای ماه هر کدام بر سلامت و زندگی ما تأثیر دارند.
دانشجویان پزشکی عمومی در دوران تحصیل خود با مباحث طب سنتی آشنا نمی شوند، به همین دلیل فارغ التحصیلان هیچ اطلاعی درباره آن ندارند. علاوه بر این، سوءاستفاده برخی غیرمتخصصان فعال در این حوزه با رویکرد تجارت، باعث بدبینی همکاران ما نسبت به این طب شده است.
مخالفت آنها با طب سنتی به این دلایل اشتباه است. توجه داشته باشید چند سالی است رشته طب سنتی در دانشگاه ها تدریس می‌شود و ده ها فارغ التحصیل رشته های پزشکی و داروسازی، تخصص خود را در این رشته زیر نظر وزارت بهداشت و معاونت طب سنتی وزارتخانه دریافت می کنند.
داروی شیمیایی یا گیاهی این متخصص طب سنتی درباره استفاده همزمان داروهای شیمیایی و گیاهی می گوید:در صورتی که فردی با بیماری خاص یا خطرناکی همچون دیابت، فشار خون یا اعصاب و روان مواجه و سال ها در حال مصرف داروهای شیمیایی باشد، مسلما وقتی به پزشک حاذقی در حوزه طب سنتی مراجعه کند، مصرف دارو را قطع نمی کند، چون بیماری فرد با کمک داروها تحت کنترل بوده است. طب سنتی نیز درمانش را با کمک اصلاح سبک زندگی، مزاج شناسی و داروهای طبیعی (در طب سنتی داروها هم با منشأ گیاهی و هم حیوانی استفاده می شوند) شروع می کند که معمولا تداخلی با داروهای شیمیایی فرد ندارند.
چه بسا متخصصان طب سنتی با ارجاع بیمار به پزشکان طب رایج از آنها مشورت خواسته اند و نسبت به درمان بیماری با کمک داروهای شیمیایی در کنار داروهای گیاهی اقدام کرده اند.
چه نیازی به پزشکی مدرن داریم؟
که اگر طب سنتی این همه قوی است، پس فعالیت طب مدرن چه ضرورتی دارد، می گوید: نمی توان یافته های چند قرن طب رایج را نادیده گرفت و می توان در کنار طب سنتی از فواید آن نیز بهره مند شد. ضمن آن که اولویت دادن به طب رایج در برهه هایی باعث شده طب سنتی حدود دو قرن عقب بماند؛ به همین دلیل این طب برای هماهنگی با تغییرات جسمانی و سبک زندگی امروزی به زمان، نیاز دارد.
دیگر نمی توان صرفا به آموزه های ابوعلی‌سینا و رازی اکتفا کرد. طب سنتی برای همه دردها و بیماری ها حرفی برای گفتن دارد. نگرش جامع و متفاوت طب سنتی به انسان باعث شده قوی تر از نگرش و تخصص طب رایج در شناخت بیماری ها عمل کند.
